In de afgelopen jaren is de auto-industrie geconfronteerd met vele technische uitdagingen bij het proberen te voldoen aan een reeks industriële normen. Een van de belangrijkste van deze normen is LV 124, dat gezamenlijk is ontwikkeld door een groep Duitse autofabrikanten; Daimler Benz, Audi, BMW, Volkswagen en Porsche.
De meeste van deze fabrikanten hebben nu hun eigen versie van deze standaard ontwikkeld, waaronder Mercedes (MBN LV 124-1), BMW (GS 95024-2-1) en VW (VW 80000).
Deze complexe norm van 160 pagina’s behandelt testprocedures voor elektrische en elektronische componenten in personenauto’s met een gewicht van minder dan 3,5 ton en omvat elektrische tests, mechanische tests, klimaattests en levensduurtests.
Onder de vele individuele tests binnen de norm is een vereiste voor corrosietests, dit element van LV 124 is gebaseerd op EN 60068-2-11, die wordt uitgevoerd om de weerstand van het onderdeel tegen storingen te testen bij blootstelling aan een zoutsproeiklimaat bij een verhoogde temperatuur, als gevolg van kortsluiting en lekstromen veroorzaakt door het binnendringen van zout in het onderdeel.
ISO 60068-2-52-iso
Testmonsters worden in een afgesloten kamer geplaatst (een aparte zoutnevelkamer en gecontroleerde vochtigheidskamer worden over het algemeen gebruikt) en blootgesteld aan een veranderend klimaat dat begint met 2 uur blootstelling aan een continue indirecte spray van neutrale (pH 6,5 tot 7,2) zoutwateroplossing, die met een snelheid van 1,0 tot 2,0 ml / 80 cm² / uur op de monsters valt, in een kamertemperatuur van +15 tot +35°C. Afhankelijk van het aantal methoden wordt dit gevolgd door blootstelling aan een hoge luchtvochtigheid van 40°, C93%RH; of luchtdrogen bij 60 °C, onder 30 % RV en vervolgens bevochtigen bij 50 °C.
De duur van een hoge luchtvochtigheid en het aantal cyclusherhalingen is variabel afhankelijk van de testmethode (1-8)
Zie IEC 60068-2-52 Voor uitsplitsing van kamerspecificatie versus testmethoden
Corrosietests met zoutsproeien in kunstmatige atmosferen
EN 13523-8 kan worden gebruikt om de relatieve weerstand tegen corrosie van metalen materialen te testen met of zonder tijdelijke of permanente corrosiebescherming, bij blootstelling aan een zoutsproeiklimaat (neutrale zoutnevel of azijnzuurzoutnevel of koper versneld azijnzuur zoutspray) bij een verhoogde temperatuur.
De proefstukken worden in een afgesloten kamer geplaatst en blootgesteld aan een continue indirecte spray van neutrale (pH 6,5 tot 7,2) of aangezuurde (pH3,1 tot 3,3) zoutwateroplossing, die met een snelheid van 1,0 tot 2,0 ml/80 cm²/uur op de monsters valt, bij een kamertemperatuur van +35C. Dit klimaat wordt gehandhaafd onder constante steady state omstandigheden. De duur van de test is variabel.
EN 13523-8-tests worden ook wel NSS-, ASS- en CASS-tests genoemd.
Voor meer informatie over EN 13523-8
Neem dan contact met ons op via de contactpagina
ISO 60068-2-52-iso
Testmonsters worden in een afgesloten kamer geplaatst (een aparte zoutnevelkamer en gecontroleerde vochtigheidskamer worden over het algemeen gebruikt) en blootgesteld aan een veranderend klimaat dat begint met 2 uur blootstelling aan een continue indirecte spray van neutrale (pH 6,5 tot 7,2) zoutwateroplossing, die met een snelheid van 1,0 tot 2,0 ml / 80 cm² / uur op de monsters valt, in een kamertemperatuur van +15 tot +35°C. Afhankelijk van het aantal methoden wordt dit gevolgd door blootstelling aan een hoge luchtvochtigheid van 40°, C93%RH; of luchtdrogen bij 60 °C, onder 30 % RV en vervolgens bevochtigen bij 50 °C.
De duur van de hoge luchtvochtigheid en het aantal cyclusherhalingen is variabel, afhankelijk van de testmethode (1-8).
Testmethode 7
Eén cyclus is 8 uur. Eén cyclus bestaat uit het besproeien van het monster met zoutoplossing bij 35 °C gedurende 2 uur, gevolgd door de droge toestand bij 60 °C, onder 30 % RV gedurende 4 uur en vervolgens de vochtige toestand bij 50 °C, meer dan 95 % RV gedurende 2 uur.
De overgangstijden (de tijd die is toegestaan om de temperatuur en relatieve vochtigheid te bereiken die voor een toestand zijn gespecificeerd na het overschakelen naar die toestand) voor temperatuur en vochtigheid moeten worden gespecificeerd tussen de volgende keuzes en gerapporteerd: – zoutnevel naar droge toestand: binnen 30 minuten of tussen 30 minuten en 60 minuten; – droge toestand tot vochtige toestand: binnen 15 min of tussen 15 min en 30 min; – vochtige toestand tot zoutnevel: binnen 30 min. Deze overgangstijden worden opgenomen in de volgende toestandsperiode van het paar, bijvoorbeeld de overgangsperiode van zoutnevel naar droge toestand wordt opgenomen in de periode van de droge toestand. Het besproeien van het monster met een zoutoplossing begint onmiddellijk zodra de zoutnevel is gestart.
Het aanbevolen aantal cycli is 3 (1 dag), 6 (2 dagen), 12 (4 dagen), 30 (10 dagen), 45 (15 dagen), 60 (20 dagen), 90 (30 dagen), 150 (50 dagen) en 180 (60 dagen).
Testmethode 8
Eén cyclus is 8 uur, zoals gespecificeerd in testmethode 7 met aangezuurde zoutoplossing in plaats van neutrale zoutoplossing.
Het aanbevolen aantal cycli is hetzelfde als bij testmethode 7
IEC 60068-2-52
Testmonsters worden in een afgesloten kamer geplaatst (een aparte zoutnevelkamer en gecontroleerde vochtigheidskamer worden over het algemeen gebruikt) en blootgesteld aan een veranderend klimaat dat begint met 2 uur blootstelling aan een continue indirecte spray van neutrale (pH 6,5 tot 7,2) zoutwateroplossing, die met een snelheid van 1,0 tot 2,0 ml / 80 cm² / uur op de monsters valt, in een kamertemperatuur van +15 tot +35°C. Afhankelijk van het aantal methoden wordt dit gevolgd door blootstelling aan een klimaat met een hoge luchtvochtigheid van 40 °C / 93% RH; of aan de lucht drogen bij 60 °C, onder 30 % RV en vervolgens bevochtigen bij 50 °C.
De beproefde testmethode is hier te downloaden
De duur van de hoge luchtvochtigheid en het aantal cyclusherhalingen is variabel, afhankelijk van de testmethode (1-8).
Testmethode 1
Eén cyclus bestaat uit het spuiten van monsters met zoutoplossing bij 35 °C gedurende 2 uur, gevolgd door een gecontroleerde vochtigheid bij 40 °C, 93% RV gedurende zes dagen en 22 uur. Het vereiste aantal cycli is vier (28 dagen).
Testmethode 2
Eén cyclus bestaat uit het spuiten van monsters met zoutoplossing bij 35 °C gedurende 2 uur, gevolgd door een gecontroleerde vochtigheid bij 40 °C, 93% RV gedurende 22 uur. Het vereiste aantal cycli is drie (3 dagen).
Testmethode 3
Eén cyclus bestaat uit het spuiten van monsters met een zoutoplossing bij 35 °C gedurende 2 uur, gevolgd door een gecontroleerde vochtigheid bij 40 °C, 93% RV gedurende 22 uur. Dit wordt viermaal herhaald. De testmonsters worden vervolgens gedurende drie dagen onder de standaardatmosfeer bij 23 °C en 50 % RV bewaard. Het vereiste aantal cycli is één (zeven dagen).
Testmethode 4
Het vereiste aantal cycli zoals gespecificeerd in testmethode 3 moet twee (14 dagen) zijn.
Testmethode 5
Het vereiste aantal cycli zoals gespecificeerd in testmethode 3 moet vier (28 dagen) zijn.
Testmethode 6
Het vereiste aantal cycli zoals gespecificeerd in testmethode 3 bedraagt acht (56 dagen).
Klik hier voor informatie over testmethoden 7 &8
Kesternich-testen simuleren zure regen of industriële chemische blootstelling om de relatieve corrosiebestendigheid van de coating, het substraat of het onderdeel zelf te evalueren. Onderdelen of panelen worden in een speciaal ontworpen kamer geplaatst en worden blootgesteld aan SO2 en vochtigheid voordat ze worden beoordeeld op weerstand tegen corrosie. De volgende norm wordt gebruikt in dit type test.
ISO 11503 Test Standard houdt zich bezig met het testen van verven, vernissen en aanverwante producten. Hiermee wordt een testmethode gespecificeerd voor het bepalen onder standaardomstandigheden van de weerstand van een enkele laag of een meerlaagssysteem van verf of verwant materiaal bij intermitterende watercondensatie.
Kesternich-testen simuleren zure regen of industriële chemische blootstelling om de relatieve corrosiebestendigheid van de coating, het substraat of het onderdeel zelf te evalueren. Onderdelen of panelen worden in een speciaal ontworpen kamer geplaatst en worden blootgesteld aan SO2 en vochtigheid voordat ze worden beoordeeld op weerstand tegen corrosie. De volgende norm wordt gebruikt in dit type test.
NFT 30-077 Test Standard specificeert een methode voor het bepalen van de weerstand van een verffilm, verfsystemen en gerelateerde producten tegen omstandigheden van hoge luchtvochtigheid. De methode is toepasbaar op coatings zowel op poreuze substraten, zoals hout, gips en gipsplaat, als op niet-poreuze substraten, zoals metaal. Het geeft een indicatie van de prestaties die waarschijnlijk zullen worden verkregen bij zware blootstelling en wanneer continue condensatie optreedt op het oppervlak. De procedure kan coatingdefecten vertonen (waaronder blaarvorming, vlekken, verzachten, krimpen, verbrossing) en verslechtering van het substraat. Het bepaalt ook het asgehalte.
Kesternich-testen simuleren zure regen of industriële chemische blootstelling om de relatieve corrosiebestendigheid van de coating, het substraat of het onderdeel zelf te evalueren. Onderdelen of panelen worden in een speciaal ontworpen kamer geplaatst en worden blootgesteld aan SO2 en vochtigheid voordat ze worden beoordeeld op weerstand tegen corrosie. De volgende norm wordt gebruikt in dit type test.
ISO 6988:1985 specificeert een methode voor het beoordelen van de weerstand van materialen of producten tegen gecondenseerd vocht dat SO2 bevat. De methode is geschikt gebleken voor het testen van metalen en niet-organische coatings. Geeft apparatuur en materiaal, testmonsters, blootstellingsmethoden, procedure, duur van de test, reiniging van monsters, evaluatie van de resultaten en testrapport.
Kesternich-testen simuleren zure regen of industriële chemische blootstelling om de relatieve corrosiebestendigheid van de coating, het substraat of het onderdeel zelf te evalueren. Onderdelen of panelen worden in een speciaal ontworpen kamer geplaatst en worden blootgesteld aan SO2 en vochtigheid voordat ze worden beoordeeld op weerstand tegen corrosie. De volgende norm wordt gebruikt in dit type test.
UNI EN ISO 6988 Test Standard wordt gebruikt voor metaalcoatings en andere niet-organische coatings. De norm specificeert een methode voor het beoordelen van de corrosiebestendigheid van materialen of producten tegen een atmosfeer die gecondenseerd vocht en zwaveldioxide bevat. De methode werd geschikt bevonden voor het evalueren van metaalcoatings en andere niet-organische coatings.
